Ιλιάδα: Αρχαίο κείμενο, Μετάφραση και Σχόλια

Τι θα λέγατε για όλη την Ιλιάδα - αρχαίο κείμενο και μετάφραση δίπλα-δίπλα - όπως και πολλά άλλα στοιχεία (ακόμα και παιχνίδι) για την Ιλιάδα; 
Ξέρω, ξέρω... Τι μας λες τώρα; Κι είχαμε μια... (whatever!)
Πάντως για όποιον ενδιαφέρεται: http://www.iliashomer.741.com/

M 199-243

Κι εμπρός στον χάντακα έστεκαν και ακόμη εμεριμνούσαν, ότι ενώ ήσαν πρόθυμοι τον λάκκον να περάσουν, υψηλοπέτης  αετός εφάνη δεξιά τους, και ζωντανός στα νύχια του και κοκκινοβαμμένος μέγας σπαρνούσε δράκοντας και πολεμούσε ακόμη. Όσο που οπίσω γέρνοντας τον αετόν στο στήθος έξοψε κάτω απ’ τον λαιμόν. Κι εκείνος απ’ τον πόνον απόλυσε τον δράκοντα να πέσει μές στο πλήθος. Και κρώζοντας επέταξε με τες πνοές του ανέμου. Και άμα τον στικτόν δράκοντα, σημείον του Κρονίδη, νεκρόν είδαν στο μέσον τους, επάγωσαν οι Τρώες.	οἵ ῥ᾽ ἔτι μερμήριζον ἐφεσταότες παρὰ τάφρῳ. ὄρνις γάρ σφιν ἐπῆλθε περησέμεναι μεμαῶσιν       200 αἰετὸς ὑψιπέτης ἐπ᾽ ἀριστερὰ λαὸν ἐέργων φοινήεντα δράκοντα φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον ζωὸν ἔτ᾽ ἀσπαίροντα, καὶ οὔ πω λήθετο χάρμης, κόψε γὰρ αὐτὸν ἔχοντα κατὰ στῆθος παρὰ δειρὴν ἰδνωθεὶς ὀπίσω· ὃ δ᾽ ἀπὸ ἕθεν ἧκε χαμᾶζε              205 ἀλγήσας ὀδύνῃσι, μέσῳ δ᾽ ἐνὶ κάββαλ᾽ ὁμίλῳ, αὐτὸς δὲ κλάγξας πέτετο πνοιῇς ἀνέμοιο. Τρῶες δ᾽ ἐρρίγησαν ὅπως ἴδον αἰόλον ὄφιν κείμενον ἐν μέσσοισι Διὸς τέρας αἰγιόχοιο.
Εις τον τολμηρόν Έκτορα τότ’ είπε ο Πολυδάμας:	δὴ τότε Πουλυδάμας θρασὺν Ἕκτορα εἶπε παραστάς·
«Έκτορ, μ’ ελέγχεις πάντοτε στην σύνοδον, αν λέγω το αγαθόν, και του λαού τωόντι δεν αρμόζει στον πόλεμον ή στην βουλήν παράκαιρα να λέγει, αλλά να υψώνει πάντοτε  χρωστεί την δύναμήν σου. Και τώρα  πάλιν ό,τι ορθόν νομίζω θα ομιλήσω. Με τ’ άρματ’ ας μη πέσωμε στων Δαναών τα πλοία, διότ’ ιδού τι προνοώ. Το πουλί τούτο αν ήλθε, ο υψηλοπέτης αετός, στα δεξιά των Τρώων, εις την στιγμήν που πρόθυμα τον λάκκον θα περνούσαν, και δρακοντ’ είχε ζωντανόν στα νύχια του μεγάλον, και τον απόλυσεν ευθύς, ώστε στα γονικά του δεν έφθασε, στα τέκνα του τροφήν να τον προφέρει. Όμοια κι εμείς, αν σπάσωμε τες πύλες και το τείχος των Αχαιών ορμητικώς, και αυτοί τα οπίσω κάμουν, στον ίδιον δρόμον άσχημα θα γύρωμε απ’ τα πλοία, ότι θ’ αφήσωμεν αυτού πολλούς απ’ τους δικούς μας οπού θα σφάξουν οι Αχαιοί τα πλοία τους να σώσουν.	Ἕκτορ ἀεὶ μέν πώς μοι ἐπιπλήσσεις ἀγορῇσιν ἐσθλὰ φραζομένῳ, ἐπεὶ οὐδὲ μὲν οὐδὲ ἔοικε δῆμον ἐόντα παρὲξ ἀγορευέμεν, οὔτ᾽ ἐνὶ βουλῇ οὔτέ ποτ᾽ ἐν πολέμῳ, σὸν δὲ κράτος αἰὲν ἀέξειν· νῦν αὖτ᾽ ἐξερέω ὥς μοι δοκεῖ εἶναι ἄριστα.           215 μὴ ἴομεν Δαναοῖσι μαχησόμενοι περὶ νηῶν. ὧδε γὰρ ἐκτελέεσθαι ὀΐομαι, εἰ ἐτεόν γε Τρωσὶν ὅδ᾽ ὄρνις ἦλθε περησέμεναι μεμαῶσιν αἰετὸς ὑψιπέτης ἐπ᾽ ἀριστερὰ λαὸν ἐέργων φοινήεντα δράκοντα φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον   220 ζωόν· ἄφαρ δ᾽ ἀφέηκε πάρος φίλα οἰκί᾽ ἱκέσθαι, οὐδ᾽ ἐτέλεσσε φέρων δόμεναι τεκέεσσιν ἑοῖσιν. ὣς ἡμεῖς, εἴ πέρ τε πύλας καὶ τεῖχος Ἀχαιῶν ῥηξόμεθα σθένεϊ μεγάλῳ, εἴξωσι δ᾽ Ἀχαιοί, οὐ κόσμῳ παρὰ ναῦφιν ἐλευσόμεθ᾽ αὐτὰ κέλευθα· 225 πολλοὺς γὰρ Τρώων καταλείψομεν, οὕς κεν Ἀχαιοὶ χαλκῷ δῃώσωσιν ἀμυνόμενοι περὶ νηῶν.
Ιδού πώς μάντις ικανός και γνώστης των σημείων οπού τον σέβονται οι λαοί, το πράγμα θα εξηγούσε.».	ὧδέ χ᾽ ὑποκρίναιτο θεοπρόπος, ὃς σάφα θυμῷ εἰδείη τεράων καί οἱ πειθοίατο λαοί.
Μ’ άγριον βλέμμ’ απάντησεν ο λοφοσείστης Έκτωρ: «Δεν μου αρέσει παντελώς ό,τ’ είπες, Πολυδάμα. Και λόγον τούτου ορθότερον να βγάλει ξεύρει ο νους σου. Αλλ’ αν τον λέγεις σοβαρά και μέτωρο δεν είναι, τότ’ οι θεοί σ’ εμώραναν, αφού με συμβουλεύεις του υψίστου Δία τες βουλές εγώ να λησμονήσω, που με ρητήν υπόσχεσιν μου εμήνυσεν εκείνος. Και στα πλατύπτερα πουλιά συ θέλεις να υπακούσω. Κι εγώ δεν τα ψηφώ ποσώς, ή στου φωτός τα μέρη δεξιά πατούν ή αριστερά στους σκότους τον αέρα. Κι εμείς ας υπακούσωμε του Βροντητή Κρονίδη εις την υπέρτατην βουλήν, που μόνος βασιλεύει των αθανάτων και θνητών. Ένα σημάδι μόνον είναι καλόν, να προμαχείς για την γλυκιάν πατρίδα.	τὸν δ᾽ ἄρ᾽ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ· Πουλυδάμα, σὺ μὲν οὐκ ἔτ᾽ ἐμοὶ φίλα ταῦτ᾽ ἀγορεύεις· οἶσθα καὶ ἄλλον μῦθον ἀμείνονα τοῦδε νοῆσαι. εἰ δ᾽ ἐτεὸν δὴ τοῦτον ἀπὸ σπουδῆς ἀγορεύεις, ἐξ ἄρα δή τοι ἔπειτα θεοὶ φρένας ὤλεσαν αὐτοί, ὃς κέλεαι Ζηνὸς μὲν ἐριγδούποιο λαθέσθαι           235 βουλέων, ἅς τέ μοι αὐτὸς ὑπέσχετο καὶ κατένευσε· τύνη δ᾽ οἰωνοῖσι τανυπτερύγεσσι κελεύεις πείθεσθαι, τῶν οὔ τι μετατρέπομ᾽ οὐδ᾽ ἀλεγίζω εἴτ᾽ ἐπὶ δεξί᾽ ἴωσι πρὸς ἠῶ τ᾽ ἠέλιόν τε, εἴτ᾽ ἐπ᾽ ἀριστερὰ τοί γε ποτὶ ζόφον ἠερόεντα.     240 ἡμεῖς δὲ μεγάλοιο Διὸς πειθώμεθα βουλῇ, ὃς πᾶσι θνητοῖσι καὶ ἀθανάτοισιν ἀνάσσει. εἷς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης.