Things ain't like they used to be...

  Είναι πια οι "εκδρομές" (=μορφωτικές) μαζί σας όλο και πιο λίγες - λόγω υποχρεώσεων και αναγκαστικής παραμονής στο σχολείο. Κι έτυχε να μη γνωρίζω ούτε ποια τμήματα θα "συνόδευα", αφού είχα την προηγούμενη μέρα μια αναποδιά. Όταν είδα το πρωί την κατάσταση, ήταν αργά. Ήθελα να χαρώ, μα δεν μπορούσα, αφού ήξερα καλά ότι θα πίστευαν πως εγώ το είχα κανονίσει. Και φυσικά όσους όρκους και να πάρω... μάταιο. Τέλος πάντων, αθεράπευτα εκδρομικός και υπερβολικά καλομαθημένος από την αγάπη των παιδιών μου όλα αυτά τα χρόνια, είπα "θα περάσουμε καλά!". Και ο δρόμος  ήταν με τραγούδια και γέλια σπαρμένος, με πειράγματα και αστεία. Μέχρι την επιστροφή, όταν υπέκυψα στην "αγάπη" κι όχι στον εγωισμό.
Ναι - δεν είχα ξανακούσει ποτέ το Ωχ! της αγανάκτησης που ανέβαινα σ' ένα σχολικό. Μέχρι σήμερα μόνο φωνές ενθουσιασμού και εκδηλώσεις χαράς που "είσαστε μαζί μας!".
Όχι - ποτέ δεν κάθομαι μπροστά, αλλά πίσω με τα παιδιά "μου" (ρωτήστε, αν ξεχάσατε τόσο γρήγορα...).
Ναι - πάντα περνάω τέλεια μαζί σας και νόμιζα πως κι εσείς το ίδιο...
Κι έφυγα. Και κάθησα μπροστά. Και ακόμα και το βλέμμα μου προς τα πίσω ήξερα πως ενοχλούσε.
Νιώθουν όλοι έτσι; Όχι και το ξέρω. Άλλωστε κάποιοι που νοιάζεστε σπεύσατε να μου μιλήσετε και να έρθετε μπροστά.
Θα έπρεπε να με πειράξει; Μάλλον όχι. Μα... τέλος πάντων.
(Απλώς είναι τόσο "κοντά" η επιστροφή από τη Μονεμβασιά...)

Πάντως, γενικά πέρασα πολύ ωραία κι αν το τίμημα είναι από εδώ και μπρος αυτό, τότε είμαι έτοιμος να το καταβάλλω.

Υ.Γ. 1 Εύα μου, σε ευχαριστώ για τα τραγούδια σου, για τα αστεία σου και... που "καταλαβαίνεις".
 2 Valerie m, πέρασε πολύ ώρα, για να καταλάβω με τι γέλαγες... (Εεεμμμ! Τι να πω; Καλά που δεν είδες πόσο κοκκίνησα, όταν το κατάλαβα!)
 3 Ευχαριστώ και Εσένα για την κάρτα που μου "πρόσφερες". Προφανώς τα έχεις καταλάβει ΟΛΑ! (... Και καλά! Δηλ. Σε ευχαριστώ που... δεν έχεις καταλάβει ΤΙΠΟΤΑ!)
4 Υπόσχεση: στη Σύρο - πρώτα ο Θεός - όπως με θέλουν αυτοί που με αγαπούν κι όπως δεν με φαντάζονται αυτοί που με μισούν...